Donderdag 22/2/2006
Shenyang nog steeds in nieuwjaarstemming!
Het verslag van onze eerste dagen in Shenyang kon je bij Lieve lezen. Intussen is het hier al 'Chu 5', de vijfde dag van het nieuwe jaar, maar de 'Gouden week', een week verlof voor de meeste Chinezen, is nog altijd bezig. 70% van de handelszaken zijn nog dicht, en het geknal van vuurwerk gaat nog dag en nacht verder, zelfs op en rond de zo goed als verlaten campus! Wat niet belet dat we op nieuwjaarsdag zelf al konden gaan shoppen in enkele grootwarenhuizen!
Op nieuwjaar eten de Chinezen traditioneel zelfgemaakte jiaozi, bij ons beter bekend als dumplings of ravioli; voor de onhandige Westerlingen heeft onze school hier een kilo jiaozi als cadeau voorzien. Ik ben al heel blij wanneer ik erin slaag die op een min of meer correcte manier gaar te stomen in een wok zonder stoommandjes!
Op alle straathoeken worden na de tonnen vuurwerk van vorige week nu de tonnen dure fruitsoorten verkocht; een voorbeeld: 3 euro voor 12 mooie individueel verpakte appelen.Er zijn ook sinaasappelen, pompelmoezen en mandarijnen in alle varianten, druiven, kiwis en ananassen; de meeste daarvan zijn er in normale tijden ook al, maar niet zo mooi (verpakt) en duur als nu! Op de vijftiende dag vieren we al opnieuw feest, ditmaal met zoete jiaozi.
Ik heb altijd gedacht dat Shenyang een zeer snel modernizerende stad was, maar na onze zuidelijke omzwervingen moet ik dat misschien relativeren: in het zuiden gaan ze op sommige plaatsen nog sneller of zijn ze misschien sneller begonnen met alles af te breken en te herbouwen; bij het weerzien van Shenyang krijg ik het gevoel dat er toch nog heel wat verouderde gebouwen op de sloophamer staan te wachten. Het schijnt dat Shenyang trouwens in het Belgische nieuws kwam: een 'verouderd' voetbalstadium (20 jaar?) werd in zes seconden (!) gedynamiteerd om plaats te maken voor een modern stadium voor het Olympisch voetbal in 2008. De stofwolk die we op het filmpje zagen was vergelijkbaar met de twin towers in New-York, gezond kan het niet zijn. De uitbreiding van het moderne Shenyang is overigens toch wel fenomenaal; vandaag ontdekte ik bij het fietsen toevallig nog maar eens een verloren boerendorpje dat intussen volledig door spiksplinternieuwe stadshoogbouw omsingeld is.
Ik kwam naar China om het land van binnenuit te beleven, om uit de eerste hand te zien of en hoe dit 'socialisme op zijn Chinees' verschilt van de kapitalistische maatschappijen. Wel, de toeristische sector waar we de voorbije vijf weken mee te maken kregen verschilt in China niet veel van andere landen; het grootste deel is privé-bedrijf en commerce zoals overal, inclusief de noodzaak om af te bieden en het voortdurend risico om er als toerist ferm opgelegd te worden; je gaat en staat hier waar je wil zonder dat iemand vragen stelt; de Chinese socialistische staat houdt zich vandaag niet meer bezig met het organiseren of controleren van dergelijke details, maar ziet zijn rol op een veel algemener, hoger niveau: het in stand houden van grote evenwichten in de economie en tussen de maatschappijppelijke klassen, het inperken van negatieve fenomenen die te veel de spuigaten uitlopen, kortom het uitbouwen van wat zij een 'harmonieuze maatschappij' noemen. Tussen haakjes, we bezochten onderweg ook veel internetcafés: ik had in Belgie gehoord dat iedereen rigoureus gecontroleerd werd, inclusief het controleren van de identiteit van elke internaut; een fabeltje! Die internetcafés hier zitten elke avond tot 's nachts volgepakt met uitsluitend jongeren: 70 % doet niets anders dan (meestal oorlogs-) spelletjes spelen, 30% luistert naar muziek en een enkeling probeert te mailen of zoekt informatie.
Het volgende weekend wordt het laatste comfortabel vrije weekend tot één mei! Inderdaad, mijn lesrooster vanaf 5 maart ziet er niet erg goed uit, het zal nog zweten worden vrees ik, maar kom, twee maanden tot één mei overleven we wel en daarna is het semestereinde half juni al weer in zicht.
We trekken dus dit weekende naar het hoge noorden, naar Harbin, waar de ijs- en sneeuwsculpturen hopelijk nog niet aan het smelten gegaan zijn. Het is immers de warmste nieuwjaar in China sinds het begin van de waarnemingen! Ik probeerde aan treinbiljetten te geraken, maar alles was wegens de verlofperiode al tien dagen vooraf uitverkocht; dan maar met de iets duurdere en minder comfortabele bus, een rit van ruim zes uur, en zonder mogelijkheid om vanuit Shenyang al de terugrit te boeken! Afwachten wanneer we teruggeraken!
Shenyang nog steeds in nieuwjaarstemming!
Het verslag van onze eerste dagen in Shenyang kon je bij Lieve lezen. Intussen is het hier al 'Chu 5', de vijfde dag van het nieuwe jaar, maar de 'Gouden week', een week verlof voor de meeste Chinezen, is nog altijd bezig. 70% van de handelszaken zijn nog dicht, en het geknal van vuurwerk gaat nog dag en nacht verder, zelfs op en rond de zo goed als verlaten campus! Wat niet belet dat we op nieuwjaarsdag zelf al konden gaan shoppen in enkele grootwarenhuizen!
Op nieuwjaar eten de Chinezen traditioneel zelfgemaakte jiaozi, bij ons beter bekend als dumplings of ravioli; voor de onhandige Westerlingen heeft onze school hier een kilo jiaozi als cadeau voorzien. Ik ben al heel blij wanneer ik erin slaag die op een min of meer correcte manier gaar te stomen in een wok zonder stoommandjes!
Op alle straathoeken worden na de tonnen vuurwerk van vorige week nu de tonnen dure fruitsoorten verkocht; een voorbeeld: 3 euro voor 12 mooie individueel verpakte appelen.Er zijn ook sinaasappelen, pompelmoezen en mandarijnen in alle varianten, druiven, kiwis en ananassen; de meeste daarvan zijn er in normale tijden ook al, maar niet zo mooi (verpakt) en duur als nu! Op de vijftiende dag vieren we al opnieuw feest, ditmaal met zoete jiaozi.
Ik heb altijd gedacht dat Shenyang een zeer snel modernizerende stad was, maar na onze zuidelijke omzwervingen moet ik dat misschien relativeren: in het zuiden gaan ze op sommige plaatsen nog sneller of zijn ze misschien sneller begonnen met alles af te breken en te herbouwen; bij het weerzien van Shenyang krijg ik het gevoel dat er toch nog heel wat verouderde gebouwen op de sloophamer staan te wachten. Het schijnt dat Shenyang trouwens in het Belgische nieuws kwam: een 'verouderd' voetbalstadium (20 jaar?) werd in zes seconden (!) gedynamiteerd om plaats te maken voor een modern stadium voor het Olympisch voetbal in 2008. De stofwolk die we op het filmpje zagen was vergelijkbaar met de twin towers in New-York, gezond kan het niet zijn. De uitbreiding van het moderne Shenyang is overigens toch wel fenomenaal; vandaag ontdekte ik bij het fietsen toevallig nog maar eens een verloren boerendorpje dat intussen volledig door spiksplinternieuwe stadshoogbouw omsingeld is.
Ik kwam naar China om het land van binnenuit te beleven, om uit de eerste hand te zien of en hoe dit 'socialisme op zijn Chinees' verschilt van de kapitalistische maatschappijen. Wel, de toeristische sector waar we de voorbije vijf weken mee te maken kregen verschilt in China niet veel van andere landen; het grootste deel is privé-bedrijf en commerce zoals overal, inclusief de noodzaak om af te bieden en het voortdurend risico om er als toerist ferm opgelegd te worden; je gaat en staat hier waar je wil zonder dat iemand vragen stelt; de Chinese socialistische staat houdt zich vandaag niet meer bezig met het organiseren of controleren van dergelijke details, maar ziet zijn rol op een veel algemener, hoger niveau: het in stand houden van grote evenwichten in de economie en tussen de maatschappijppelijke klassen, het inperken van negatieve fenomenen die te veel de spuigaten uitlopen, kortom het uitbouwen van wat zij een 'harmonieuze maatschappij' noemen. Tussen haakjes, we bezochten onderweg ook veel internetcafés: ik had in Belgie gehoord dat iedereen rigoureus gecontroleerd werd, inclusief het controleren van de identiteit van elke internaut; een fabeltje! Die internetcafés hier zitten elke avond tot 's nachts volgepakt met uitsluitend jongeren: 70 % doet niets anders dan (meestal oorlogs-) spelletjes spelen, 30% luistert naar muziek en een enkeling probeert te mailen of zoekt informatie.
Het volgende weekend wordt het laatste comfortabel vrije weekend tot één mei! Inderdaad, mijn lesrooster vanaf 5 maart ziet er niet erg goed uit, het zal nog zweten worden vrees ik, maar kom, twee maanden tot één mei overleven we wel en daarna is het semestereinde half juni al weer in zicht.
We trekken dus dit weekende naar het hoge noorden, naar Harbin, waar de ijs- en sneeuwsculpturen hopelijk nog niet aan het smelten gegaan zijn. Het is immers de warmste nieuwjaar in China sinds het begin van de waarnemingen! Ik probeerde aan treinbiljetten te geraken, maar alles was wegens de verlofperiode al tien dagen vooraf uitverkocht; dan maar met de iets duurdere en minder comfortabele bus, een rit van ruim zes uur, en zonder mogelijkheid om vanuit Shenyang al de terugrit te boeken! Afwachten wanneer we teruggeraken!
posted by Frank of Lieve in China at 13:38
0 Comments:
Een reactie posten
<< Home