ZONDAG 4 MAART 2007
IK HEB EEN ATELIER!!! MAAR BEN MOMENTEEL INGESNEEUWD!

Dit is binnen! (gelukkig niet in ons appartement)

Ingesneeuwd, maar we moeten toch aan eten geraken...

Lieve toen ze het nog leuk vond...

We hebben net zoete dumplings gegeten: dat moét want we zijn de 15de dag van het nieuwe jaar... De dumplings zijn gekookt in zoet water, gevuld met zoete, rode bonenpasta. Een kleverig,zwaar brijtje. Al geeft Frank toe dat hij de bereidingswijze niet echt goed begrepen heeft en dus een beetje 'fantaseerde'...
De dagen vliegen hier voorbij! Frank heeft aan zijn lessen gewerkt (hij davert!) Hij moet studenten leren Frans spréken die nog bijna niets kennen: een groep bestaat uit 25 studenten! De klas waar hij Europese aardrijkskunde zal geven telt 60 studenten. Ik leef met hem mee.
Ikzelf heb veel geblogd, ook eens mijn blog herlezen. Vergeef me als ik soms hetzelfde vertel-wat ik deed, merk ik- maar herlezen lukt me zelden: ik ben al erg blij dat ik het kan bijhouden. Het is toch echt een prachtig middel! Ik vind contact houden met thuis erg belangrijk en ik zou er niet toekomen om iedereen aan te schrijven, dit is mijn schrijven. Vanaf nu zal het bloggen veel verminderen, natuurlijk. Het 'gewone' leven (in zovere dat kan in dit heerlijk, zotte, zo-andere land) begint. Ik zal wekelijks bloggen, denk ik.
Ik ben me nu pas trouwens beginnen realiseren hoe moeilijk het is Europa op te bellen: ik moet telkens wachten tot minstens 15 uur, of ik zou erg slaperige stemmetjes te horen krijgen en ben op dat uur meestal op stap of aan het werk, en als we dan 's avonds kunnen bellen is Europa aan het werk...
Vanaf nu ben in mijn hoofd ook erg opgeslorpt door mijn werk. En er is dus fantastisch nieuws: ik heb een atelier, gelegen op de universiteit, in de blok waar Frank lesgeeft en zelf een bureau heeft (maar hij komt bij mij niet veel binnen, hoor: dat is de afspraak!). Frank had al erg veel gelobbied voor mij en nu ontmoette ik zijn directeur en het was meteen in de 'sjakosje'! Hij bood mij zelfs zijn eigen, volledige appartement aan dat hij niet gebruikt maar daar had ik een beetje pech: dit is aan de zuidkant gelegen: dus waardeloos. Maar waar ik nu zit is het goed: derde verdieping, mooi zicht op de campus, veel studentjes zien voorbijlopen indien ik dat wil, wellicht een beetje koud: dat wel.
Gisteren mijn hartje in mijn atelier gestoken: spullen schikken, penselen in de pot, ezeltje op de juiste hoogte, fotootjes van vernissagen en goede tentoonstellingsherinneringen en geliefden die me de juiste energie geven opgehangen, cd-speler en waterkoker kopen (8km.verderop:erg!) ... en morgen begin ik. ALS ik tenminste uit mijn appartement geraak WANT er is een sneeuwstorm bezig! De eerste keer dat ik hier sneeuw zie! De vlokjes, het is eerder wit stof draaien als kolken rond, hopen zich dan her en der op in dikke pakken. Van een lotusvijver is niets meer te zien! Alles prachtig wit! Het zou nog de hele dag doorgaan, morgen geen sneeuw meer mààr de t° zakt tot -15°! Het is lekker knus in ons appartementje. Ben benieuwd waar al de verliefde koppeltjes nu schuilen: na zo'n lang verlof trilde de lucht van de liefde! Nog nooit zoveel verliefde omarmingen en blikken gezien op één vierkante kilometer.
Een student deelt hier de kamer met vijf anderen. Het is wel zo dat er alom recreatieruimtes zijn.
We hebben nu ook een buurman: een Amerikaan die hier vroeger al lesgaf, terug naar Amerika ging maar nu teruggekomen is omdat het hier leuker werken is. Het is misschien wel zo dat de studenten hier meer gemotiveerd zijn. Het onderwijs is ook vrij duur. Opmerkelijk is wel dat het aantal eerstejaars aan de universiteit op vijf jaar verviervoudigd is. Maar wat het lager onderwijs en de middelbaren school betreft: goed nieuws gehoord op de televisie: tijdens de voorbije jaren had Jiang Zeming, met zijn minder sociale ideeën het onderwijs betalend gemaakt met alle gevolgen vandien. Maar nu is op het platte land waar de mensen het steeds moeilijker krijgen met de vrije markt economie, dit betalen afgeschaft.
Zo hoorden we gisteren nog een eng verhaal uit de mond van een Chinese vrouw. Sinds de openheid naar vrije markt is de geneeskundige zorg fel duurder geworden. Zo bevallen teveel vrouwen met een keizersnede want daar verdient de arts meest aan. En indien een vrouw een keizersnede moet hebben en niet onder tafel kan bijbetalen dan opereert die arts met een minimum aan verdoving om er extra aan te winnen. 't Ja, de tol voor de vrije markteconomie is groot.
Intussen heb ik ook mijn eerste 'uitjes' achter de rug. Uitgenodigd op restaurant door Frank zijn Chinese vriend, een schat van een jongen, die zo graag een vrouw zou vinden... (teveel jongens, remember) en Franks' Amerikaans, zwarte vriendinnetje. Het liep haast verkeerd af: zolang we bleven eten bleef de jongen maar bijbestellen. En als je dan Westerlingen aan tafel heb die geen restjes willen laten staan én een Chinese gastheer die zich ongemakkelijk voelt als de tafel niet halfvol achtergelaten wordt...
En eergisteren, gingen we aan de andere kant van de stad eten bij een Belg die met een Chinese vrouw-die Nederlands spreekt- getrouwd is. Maar dàt deed raar om hier plots Nederlands te kunnen spreken tegen iemand anders als Frank! En zomaar om-het-even-wat-tussendoor- tegen-Frank-brabbelen mocht ik plots ook niet meer doen! We werden er ontzettend goed ontvangen met... Belgisch bier! Wat het fietsen mét tegenwind niet écht tengoede kwam! Een uur en 40min. terug, de laatste ronde van de 50 kilometer, die dag. Daarenboven waren we ontzettend gepakt: we kochten voor 400 euro 'antiek'. (ja, we boden af. Voor nomale aankopen hoeft dit niet in het noorden, wel in de antiekbranche) Ze kennen de antiekprijzen en het vervelende is dat je geen zekerheid hebt of het antiek is. Hun namaak is zo goed!
Ik heb beslist om zo'n mondmasker te kopen waar veel Chinezen mee rondlopen. Er is hier echt veel stof. Nu is er veel stof omdat er verwarmd wordt, steenkool geeft veel stof , in de zomer zal er veel zijn omdat de wind uit de woestijn komt, 100 kilometer noordwestwaarts gelegen. Dankzij de zachte winter is het veel minder dan andere jaren, maar toch! Na een lange rit voel ik irritatie in mijn luchtwegen. Daarenboven ben ik tot de conclusie gekomen dat mijn huid zo droog is van de droge lucht maar zeker ook van al dat stof. Als je je kousen uittrekt na één dagje vliegt het stof in wolken om je heen! Daarenboven poetste ik hier al meer dan in mijn hele leven: elke dag kun je een hartje tekenen op vensterbank of salontafel! De dweil is na gebruik zwart. Ik zal er niet voor laten om te fietsen. Liever met een gezond kopje wat vroeger dood, dan langer leven en depressief of stijf als een plank maar kom... we doen wat we kunnen. Net als de Chinese regering zelf want wat men ook zegt: men is erg bewust met dat probleem bezig en probeert het stap per stap aan te pakken. Het is trouwens duidelijk beter als 20 jaar geleden.
En intussen ligt er al 17 cm sneeuw op de vensterbank! Misschien gaan we straks eens pingpongen of badminton spelen om in vorm te blijven. Ben echt benieuwd of en hoe ik morgen in mijn atelier geraak, trouwens alle studentjes en leraren om me heen stellen zich dezelfde vraag, denk ik!

...Ik heb intussen al een antwoord op mijn vraag én een blauwe bil én hoofdpijn: geen klas voor de leerlingen, de hele universiteit ligt plat, en wij gingen even 50 meter buiten wandelen uit nieuwsgierigheid en goed in de prijzen ge'vallen': vijf treden naar beneden gegleden om met een knal op mijn bil terecht te komen. Het leek alsof ik mijn rug hoorde kraken en mijn herseninhoud zich brutaal verplaatste! Hopelijk merken jullie niets...