DONDERDAG 28.06.07 ZAI JIAN SHENYANG, NI HAO TIBET!

Wat zijn het inderdaad nog drukke dagen geweest! Ik heb onder andere mijn panelen al de basislagen gegeven zodat ik bij aankomst direct terug aan de slag kan. Alhoewel, ik kon de eerste drie basislagen geven maar de twee afwerkingslagen (jawel: daar staan al VIJF lagen op voor ik begin!) jammer genoeg niet. Het zoeken naar de juiste verf was weer een avontuur zonder happy end! Alleen verven te vinden waarbij je telkens twee of drie potten hebt: zelf vloeimiddel en droogmiddel toe te voegen, en dan nog niet de gekende samenstelling; daar ik geen risico’s neem betreffende mijn werk zie ik dat niet zitten. Ik hoop dat we een manier vinden om verf te mogen meebrengen… zal niet eenvoudig zijn.
Gisteren op de valreep nog een heel interessant gesprek gehad. Toen ik hier zei: toen jullie het communisme hadden, gingen alle ogen rondom mij groot open staan. ‘dat hebben wij nooit gehad’ was de reactie. En toen legden ze me uit dat de ideeën van Marx waren: eerst socialisme en later wanneer de maatschappij erg ontwikkeld is, communisme; hier gaat men nu voor het socialisme, weliswaar ‘op zijn Chinees’. Ze vonden het onbegrijpelijk dat ik daar een vergissing over maakte. Ik zei hen dat in het Westen daar nauwelijks een onderscheid tussen gemaakt wordt en die termen vaak door elkaar gehaald werden. Onbegrijpelijk voor hen, ik heb het nu ook wel echt begrepen. Ze hebben gelijk, dat was dom.
Verder was het de week van afscheid nemen: afscheid van ons barbecuestel dicht bij de universiteit tussen het vele, vele mooie jonge volk waar we zo graag zaten, afscheid van het andere rustige terras iets verderop waar we heengingen als we even teveel mensen gehad hadden, afscheid nemen van de vele collega’s en medestudenten Chinees die niet meer terugkomen en die je ook nooit meer zal horen en zien spijts de beloftes,…
En de week van nog één en ander regelen, ja zelfs het bezoek van een vereniging die op zes september naar mijn galerie in Tielrode wil komen (komt dat even goed uit! Ik zal ervoor wat langer in Belgie blijven. Ik twijfelde de laatste dagen over wanneer ik zou terugkomen omdat het hier ook zo leuk is maar dit maakte mijn beslissing makkelijker) ,opruimen en pakken.
De dagen werden hier iets te heet, we haalden 36°! De avonden buiten waren heerlijk maar dit is een uitzonderlijk jaar: véél te droog, véél te warm voor juni. Maar Shenyang koelt al af alleen al bij het besef dat wij het verlaten: het regent vandaag!
Over twee uur vertrekken we naar Peking. Ik kreeg nog een klein cadeautje: Frank is nog naar de les. Ik vind dit handig, zo kan ik nog wat hollen en rennen en organiseren op mijn manier! In Peking gaan we wat galerijen bezoeken en zondag stappen we op de hoogste trein ter wereld, die ons gedurende 48 uren boven de toppen van 5000 meter zal laten zweven! Ik kijk er erg naar uit! De aquareldoos in aanslag.
Ja, we verlaten dit mooie avontuur om een heel ander te beleven. We hopen dat het meevalt, zo reizen in een jeep met chauffeur en gids. Niet écht onze stijl maar het kon blijkbaar niet anders. Dit en de overdaad aan spirit en religie , daar ben ik een béétje bang van. Ik hoop dat ik geen indigestie krijg, teveel van iets is niet echt mijn ding. Maar, beloofd: als ik aankom zal ik eens goed met mijn hoofd en schouders schudden, loslaten wat ik hier beleefde en hart en hoofd openstellen voor alles wat ik daar ontmoet, zie, ruik, beleef… (nietwaar, JCL? Sorry, inside grapje…ik wil ermee zeggen: werkende, reizende, slapende, gelukkige, treurende, fietsende, zieke, kokende, dansende, zoekende, rustige vrienden: ik denk aan jullie en neem je mee in mijn hartje)
Tot in Tibet. Ik ga Kuifje achterna!