16 april 2007: het slechtste en het beste op één dag?
Mijn langverwachte interview met het gemeentebestuur gaat niet door! Waarom weet Yanna, mijn contactpersoon bij de Communistische Partij ook niet; misschien vertrouwen ze het niet dat zo een leraar zonder journalistenaccreditatie hen vragen komt stellen voor een onbekend blaadje? Hoe zou het gemeentebestuur van een grote stad bij ons op zo een vraag reageren? Het is wel jammer en ik probeer via contacten in België toch nog eens of er vanuit Beijing niet een soort aanbeveling kan komen…
Zondag voor het eerst sinds lang alleen gaan fietsen. Lieve ligt uitgeteld door de meest voorkomende kwaal ter wereld ‘gan mao’, waarvan ik nog altijd niet kan uitmaken of het griep dan wel verkoudheid is. Ook de studenten zijn weer bij bosjes afwezig.
Ik laat me verleiden tot een ontdekkingstocht langs de noordoostelijke buitenwijken, helemaal naar de oostkant van de stad, vijf uur non stop fietsen. Zelden zo een contrasten gezien, het slechtste en het beste. De noordoostelijke wijken bestaan naast nieuwe industriezones en dungezaaide verkavelingen met appartementen vooral uit oude boerendorpen die langzaam door de stad opgeslorpt worden.Naar wat ik lees wonen hier nu vooral gastarbeiders van het platteland. De zo al primitieve boerenhuizen en rommelige modderwegen zijn volkomen verwaarloosd, en op het eerste zicht is de belangrijkste activiteit in deze wijken het sorteren van huisvuil. Ik zie een camion het huisvuil langs de kant van de weg afkippen, elders zijn bewoners aan het sorteren, en de koertjes voor en achter de huisjes steken vol met ‘herbruikbaar’ afval. Wat overblijft ligt gewoon links en rechts van de baan weg te rotten. Vies en stinkend. Ik passeer ook een wat beter dorpje waar een verzorgde kerk staat.Voorbij de oostelijke vierde ringweg begint officieel de recreatieve zone van de stad. Mooie nieuwe appartementen, al snel gevolgd door eengezinswoningen in open bebouwing. Een beetje zoals in Nederland, alle huizen zijn identiek. Langs de Hun rivier rijd ik voorbij verschillende ‘villaparken’ met klinkende namen, de villa’s zijn niet direct mega, maar de omgeving groen en met zicht op de stroom. Er is buiten de 17de eeuwse graftombe van een Ming keizer ook een groot ontspanningspark op het vogeleiland, en verderop nog enkele andere recreatieparken en een golfcourse. Op het einde kom ik aan de terreinen waar in 2006 de wereld tuinbouwtentoonstelling gehouden werd. Waar toen het protserige Italiaans paviljoen boven op een heuvel stond is nu een hele wijk in Spaanse stijl gebouwd. Wij geld heeft kan hier in een hacienda komen wonen. Nog verder rijd ik hopeloos verloren, in het heuvelachtige landschap zijn ze de wegen die op mijn kaart staan nog maar aan het aanleggen. Enfin, een spoorlijn in de verte kan als baken dienen en na een paar kilometer modder ploeteren en een weinig orthodokse oversteek van het spoor beland ik toch terug op een asfaltbaan, waar vroeger het dorpje op de kaart begon is alleen nog maar steengruis aan beide kanten te zien. De lucht is intussen zwart geworden, de eerste druppels vallen al en de ‘straten’ in het dorp kloppen precies ook niet met wat ik meende op de kaart te lezen. Gelukkig ken ik intussen genoeg Chinees om de weg terug naar Shenyang te vragen en het droge klimaat krijgt ook nu weer de bovenhand op de dreigende wolken. Ik rijdt vooral langs grotere banen terug, de namiddag is al aardig gevorderd en me nu nog veroorloven om onverharde en slecht aangeduide baantjes te nemen zit er niet in. Die hoofdbanen zijn aan het begin van de lente echt niet de doen; droog weder, nogal wat wind, de lucht is troebel van het stof. De lichte vrachtwagens die hier overal rondrijden zijn allicht ook niet gekeurd op hun uitlaatgassen. Ik voel me vuil en smerig bij thuiskomst en een wasbeurt zal dat ten overvloede bewijzen.
Vandaag maandag bericht gekregen van de faculteit: het halfsemestrieel verlof is vastgelegd van 1 tot 7 mei. Mooi zo, ware het niet dat op de leerlingenvergadering de indruk gegeven was dat we de hele week van één mei vrijaf hadden! Mijn ticket voor zaterdag naar Shanghai is al betaald en afgeleverd, ik voel er echt niet voor dat met verlies terug te gaan geven, bovendien is ook ons logement al vastgelegd en kan die datum niet veranderen zonder meerkost. Dan maar beleefd gevraagd of mijn vier uren les van maandag 30 april niet kunnen verplaatst worden naar een andere datum
Mijn langverwachte interview met het gemeentebestuur gaat niet door! Waarom weet Yanna, mijn contactpersoon bij de Communistische Partij ook niet; misschien vertrouwen ze het niet dat zo een leraar zonder journalistenaccreditatie hen vragen komt stellen voor een onbekend blaadje? Hoe zou het gemeentebestuur van een grote stad bij ons op zo een vraag reageren? Het is wel jammer en ik probeer via contacten in België toch nog eens of er vanuit Beijing niet een soort aanbeveling kan komen…
Zondag voor het eerst sinds lang alleen gaan fietsen. Lieve ligt uitgeteld door de meest voorkomende kwaal ter wereld ‘gan mao’, waarvan ik nog altijd niet kan uitmaken of het griep dan wel verkoudheid is. Ook de studenten zijn weer bij bosjes afwezig.
Ik laat me verleiden tot een ontdekkingstocht langs de noordoostelijke buitenwijken, helemaal naar de oostkant van de stad, vijf uur non stop fietsen. Zelden zo een contrasten gezien, het slechtste en het beste. De noordoostelijke wijken bestaan naast nieuwe industriezones en dungezaaide verkavelingen met appartementen vooral uit oude boerendorpen die langzaam door de stad opgeslorpt worden.Naar wat ik lees wonen hier nu vooral gastarbeiders van het platteland. De zo al primitieve boerenhuizen en rommelige modderwegen zijn volkomen verwaarloosd, en op het eerste zicht is de belangrijkste activiteit in deze wijken het sorteren van huisvuil. Ik zie een camion het huisvuil langs de kant van de weg afkippen, elders zijn bewoners aan het sorteren, en de koertjes voor en achter de huisjes steken vol met ‘herbruikbaar’ afval. Wat overblijft ligt gewoon links en rechts van de baan weg te rotten. Vies en stinkend. Ik passeer ook een wat beter dorpje waar een verzorgde kerk staat.Voorbij de oostelijke vierde ringweg begint officieel de recreatieve zone van de stad. Mooie nieuwe appartementen, al snel gevolgd door eengezinswoningen in open bebouwing. Een beetje zoals in Nederland, alle huizen zijn identiek. Langs de Hun rivier rijd ik voorbij verschillende ‘villaparken’ met klinkende namen, de villa’s zijn niet direct mega, maar de omgeving groen en met zicht op de stroom. Er is buiten de 17de eeuwse graftombe van een Ming keizer ook een groot ontspanningspark op het vogeleiland, en verderop nog enkele andere recreatieparken en een golfcourse. Op het einde kom ik aan de terreinen waar in 2006 de wereld tuinbouwtentoonstelling gehouden werd. Waar toen het protserige Italiaans paviljoen boven op een heuvel stond is nu een hele wijk in Spaanse stijl gebouwd. Wij geld heeft kan hier in een hacienda komen wonen. Nog verder rijd ik hopeloos verloren, in het heuvelachtige landschap zijn ze de wegen die op mijn kaart staan nog maar aan het aanleggen. Enfin, een spoorlijn in de verte kan als baken dienen en na een paar kilometer modder ploeteren en een weinig orthodokse oversteek van het spoor beland ik toch terug op een asfaltbaan, waar vroeger het dorpje op de kaart begon is alleen nog maar steengruis aan beide kanten te zien. De lucht is intussen zwart geworden, de eerste druppels vallen al en de ‘straten’ in het dorp kloppen precies ook niet met wat ik meende op de kaart te lezen. Gelukkig ken ik intussen genoeg Chinees om de weg terug naar Shenyang te vragen en het droge klimaat krijgt ook nu weer de bovenhand op de dreigende wolken. Ik rijdt vooral langs grotere banen terug, de namiddag is al aardig gevorderd en me nu nog veroorloven om onverharde en slecht aangeduide baantjes te nemen zit er niet in. Die hoofdbanen zijn aan het begin van de lente echt niet de doen; droog weder, nogal wat wind, de lucht is troebel van het stof. De lichte vrachtwagens die hier overal rondrijden zijn allicht ook niet gekeurd op hun uitlaatgassen. Ik voel me vuil en smerig bij thuiskomst en een wasbeurt zal dat ten overvloede bewijzen.
Vandaag maandag bericht gekregen van de faculteit: het halfsemestrieel verlof is vastgelegd van 1 tot 7 mei. Mooi zo, ware het niet dat op de leerlingenvergadering de indruk gegeven was dat we de hele week van één mei vrijaf hadden! Mijn ticket voor zaterdag naar Shanghai is al betaald en afgeleverd, ik voel er echt niet voor dat met verlies terug te gaan geven, bovendien is ook ons logement al vastgelegd en kan die datum niet veranderen zonder meerkost. Dan maar beleefd gevraagd of mijn vier uren les van maandag 30 april niet kunnen verplaatst worden naar een andere datum
posted by Frank of Lieve in China at 15:18
1 Comments:
Ik ga woensdag- mijn vrije dag- vragen aan ons contact in Peking of hij een woordje wil doen Jan J
Een reactie posten
<< Home